Ποια είναι τα λεγόμενα στάδια πένθους;
Σύμφωνα με την Kubler-Ross (2005), τα στάδια είναι πέντε. Το πρώτο, συνήθως είναι το σοκ ή η άρνηση. Το στάδιο αυτό λειτουργεί «προστατευτικά» προς τον εαυτό π.χ. δε μπορεί να συμβαίνει αυτό σε μένα ή σε άλλη περίπτωση, όχι δεν έχει πεθάνει, λείπει σε ταξίδι.
Το δεύτερο, ο θυμός, ο οποίος κρύβει την αγωνία και το φόβο του ατόμου γι αυτό που συνέβη. Είναι μια μορφή εκτόνωσης για το άτομο που «πενθεί» π.χ. είναι άδικο να συμβεί αυτό σε μένα ή πώς μπόρεσε και μου το έκανε εμένα αυτό;
Το τρίτο στάδιο είναι η διαπραγμάτευση, εδώ το άτομο «διαπραγματεύεται» σιωπηλά την απώλεια π.χ. τουλάχιστον άσε με να δώ το παιδί μου να παντρεύεται ή ας μας δωθεί άλλη μια ευκαιρία στη σχέση, ορκίζομαι θα αλλάξω.
Το τέταρτο η θλίψη, είναι το στάδιο όπου το άτομο δε μπορει να διαπραγματευτεί ή να αρνηθεί πια την απώλεια. Συχνά έρχεται μαζί με τύψεις και ενοχές π.χ. είμαι τόσο στενοχωρημένος, δεν υπάρχει νόημα να προσπαθήσω ή εγώ έφταιγα, αν δεν είχα κάνει αυτό και εκείνο.. τώρα είναι πολύ αργά, θα μείνω για πάντα μόνος.
Το πέμπτο στάδιο είναι η αποδοχή της νέας κατάστασης, όπου στην ουσία μαθαίνουμε να ζούμε με αυτά τα νέα δεδομένα. Βασική προυπόθεση αυτού του σταδίου είναι να έχει επεξεργαστεί το άτομο τα παραπάνω στάδια και να έχει εκφράσει τα συναισθήματά του. Σε αυτό το στάδιο μπορείτε να αρχίσετε να «δουλεύετε» πλέον το μέλλον σας. π.χ. θα είναι πιθανότατα δύσκολο αλλά θα κάνω οτι καλύτερο μπορώ και θα μάθω να ζω με αυτό ή όλα θα πάνε καλά στο τέλος.
Τα στάδια του πένθους είναι αναγκαία και πολλές φορές εκτός από τις συναισθηματικές εξάρσεις, συνδυάζονται και με ψυχοσωματικές αντιδράσεις όπως αλωπεκεία, σωματικούς πόνους κ.α. Είναι σημαντικό να γνωρίζετε οτι ακόμα κι αν το παρόν είναι γεμάτο πόνο, είναι υγιές και φυσιολογικό κάποιος που πενθεί να βιώνει τόσο έντονα συναισθήματα με συνεχόμενες εναλλαγές στη διάθεση του. Είναι οι φυσιολογικές αντιδράσεις στην απώλεια. Παίρνει χρόνο να επουλωθούν οι πληγές. Η θλίψη δεν θεωρείται αδυναμία αλλά ανθρώπινη αναγκαιότητα. Η άρνηση της θλίψης δεν είναι γενναιότητα και μπορεί να προκαλέσει μεγαλύτερο πρόβλημα αργότερα.
Πώς μπορώ να βοηθηθώ;
Είναι λοιπόν σημαντικό να πάρετε το χρόνο σας χωρίς να πιέζετε τον εαυτό σας και να εκφράζετε τα συναισθήματά σας σύμφωνα με το τι θεωρεί αποφόρτιση ο καθένας. Είναι αυτό το να κλαίτε; Είναι το να κάνετε jogging; Είναι το να τα εξωτερικεύετε σε κάποιον άνθρωπο εμπιστοσύνης ή να τα γράφετε; Είναι εξίσου σημαντικό να έχετε ένα υποστηρικτικό περιβάλλον δίπλα σας. Αναγνωρίστε σιγά σιγά κομμάτια του εαυτού σας ή ακόμη και της ζωής σας που θα θέλατε να αλλάξετε προς το καλύτερο. Φροντίστε την υγεία σας και μη διστάσετε να ζητήσετε βοήθεια εαν τη χρειαστείτε.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου